فلسفه محراب ومطلبی درباره شوری
ژوئیه 27, 2012 2 دیدگاه
” فلسفه محراب ومطلبی درباره شوری»
بسم الله الرحمن الرحیم
” فلسفه محراب ومطلبی درباره شورا»
خدواند را سپاس میگوئیم،که یکی از کلمات اسلامی ما،که مورد دست برد مزوران دشمنان بود،دوباره کم کم، معنی خودش را باز می یابد . این کلمه «محراب» است. چند روز قبل ، در مورد معنی این کلمه محراب ، بحثی مشروح برای شما مطرح کردم و دیگر احتیاجی به تفصیل در این زمینه نیست. فقط اشاره ای میکنم :
تا زمانیکه مسجد ، مسجد بود – نه ملعبه – و تا زمانی که محراب ، جای ترتیب فرماندهی جنگ با قوای ظاهری و معنی ابلیسی بود،در آن زمان، کلمات قرآن هم با معانی واقعی خودشان تفسیرمیشدند. اما قرنها خیانت،کاری کرده که همه کلمات اساسی فرهنگ اسلامی ما،تقریباً معانی خودشان را از دست داده اند.
راستی بخاطر داریم همه،آیا مسجد ما مسجد بود؟ آیا جای اعلام انقیاد و فرمان بردن از خدا؟ و خصومت با دشمنان خلق خدا بود؟! یا جای اطاعت شیاطین بود؟! یا جای ثنا خوانی بود؟! و بعد،آیا محراب، جای فراهم کردن مقدمات جنگ آزادی بخش بود؟ یا جای تسلیم، و وادار کردن مسلمانان به تسلیم در برابر زورگویان؟!
شاید برای عده ای از برادران و خواهران که آشنائی به مساجد سنندج و دهات این منطقه نداشته باشند ، این کلمه تعجب آور باشد که عرض کنم : بروید شمشیر چوبین محرابهای ما را ببینند! محراب ، پایگاه جنگی ، اسلحه اش چیست ؟دیده ایدشما همشهریان : یک شمشیر چوبین ! کاش یک انسان بلند میشد این حربه مارا،که در این محراب قرون ، ازش استفاده میشد ،به جماعت نشان میداد . یک جوان از پله برود بالا ، ببینید که حربه مسلمانها ، که در محراب ، باید علیه قوای طاغوتی بکار برند ، کدام است ! (در این موقع یکی از حاضرین رفت بالای منبرکه بصورت طبقه دوم بالای محراب است ، و از آنجا » شمشیر چوبین دست امام جمعه » را به جماعت نشان داد) ادامهٔ این نوشته را بخوانید